Andej
Harro gjithçka dhe nisu në të panjohurën
Është rraskapitëse të hysh një bote të mjerë
Aty ku llambadarët pasqyrohen hije indiferente
Aty ku tezgat boshe shndrisin si një monedhë
Ik andej ku Ishujt e kujtesës janë si kristale
Të endura në pëlhura çastesh dhe minutash
Andej ku diku ende jeni i dashur dhe i pritur
Ku muzgu e hëna shkrihen në qelibar si drita
Thuaj lamtumirë kukullave që rrotullohen në vals
Kuajve të bardh që fluturojnë drejt përrallës
Tempujve me bedena të ngritur nga dëbora
Zbrazëtisë së takimeve të fjalëve dhe andrallës
